W pierwszych dniach internowano tysiące działaczy „Solidarności”, w tym wielu z Tczewa, gdzie utworzył się prężny ruch antykomunistyczny. Działacze przeszli do podziemia. W Tczewie wydawano podziemne pisma jak Wolne słowo i Gazeta Tczewska.
Stan nadzwyczajny w PRL trwał w latach 1981–1983. Był od początku niezgodny z Konstytucją PRL. Został zawieszony 31 grudnia 1982 r., to w tym roku w Tczewie miała także miejsce krwawa rozprawa z tczewską młodzieżą, której urządzono masowe pobicie w tzw. ścieżce zdrowia.
Stan wojenny zniesiono 22 lipca 1983 r. W trakcie jego trwania internowano łącznie 10 131 działaczy związanych z „Solidarnością”, a życie straciło ok. 40 osób, w tym 9 górników z kopalni „Wujek” podczas pacyfikacji strajku. Zbrodni tych nigdy sprawiedliwie nie rozliczono.
Do tego stan wojenny doprowadził do przymusowej emigracji ok. 1 mln osób. W tym wielu opozycjonistów jak Andrzej Kaszuba z Tczewa, którzy otrzymali wilczy bilet.
Stan wojenny, jak podaje wikipedia, wprowadzono na mocy podjętej niejednomyślnie uchwały Rady Państwa z dnia 12 grudnia 1981 r., na wniosek Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego – tymczasowego, niekonstytucyjnego organu władzy, a faktycznie nadrzędnego wobec konstytucyjnych władz państwowych. Został on poparty przez komunistyczny Sejm PRL uchwałą z dnia 25 stycznia 1982 r.
(tomm)
Napisz komentarz
Komentarze