Karol Nawrocki kandydatem na Prezydenta RP! #Nawrocki2025
Jak napisał Prezes PiS Jarosław Kaczyński na stronie partii:
- Chcę wyjaśnić nasze motywy, motywy partii Prawa i Sprawiedliwości, która podjęła decyzję o wysunięciu kandydata bezpartyjnego, kandydata niezależnego, kandydata, którego wielu spośród naszych wybijających się działaczy, także z samej czołówki, nie znało bliżej. O naszej decyzji zdecydowały i osobiste znakomite zalety pana doktora, pana prezesa Nawrockiego, ale zdecydowało także i to, że dzisiaj mamy stan szczególny, który niestety mówię to z bólem, można określić jako wewnętrzną wojnę. Wojnę polsko-polską. My tej wojny nie chcemy. Polacy nie chcą tej wojny. Potrzebny jest więc człowiek wiarygodny, niezależny od formacji politycznej, który będzie miał wolę, a na pewno taką wolę ma i będzie miał możliwość tą wojnę zakończyć. Nie w imię interesu którejś ze stron, nie w imię interesu jakiejś partii, ale w imię interesu Polski. Pan Prezes, Pan doktor Karol Nawrocki jest naprawdę człowiekiem, który może pokazać, iż rola Prezydenta Rzeczypospolitej, ta rola wynikająca z Konstytucji, ale także i z polskiej tradycji, to może być rola Prezydenta z jednej strony kojąca te bardzo dzisiaj wzburzone fale, ale z drugiej strony także to będzie rola ku powrotowi do tego wszystkiego, co jest dobre, ale także ku nowym pomysłom, bo my te nowe pomysły mamy i ma je także Pan dr Karol Nawrocki. Przed nami ogromna praca w kampanii. Ogromna praca dla skonstruowania ochrony tych wyborów. Wreszcie to wysiłek każdego z nas, żeby przekonywać tych nieprzekonanych. Dzisiaj widzę, że ta wiara jest i ona powinna zwyciężyć.
Wikipedia:
Karol Tadeusz Nawrocki
(ur. 3 marca 1983 w Gdańsku[1]) – polski historyk, polityk oraz działacz społeczny i samorządowy.
W latach 2013–2017 naczelnik Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej IPN w Gdańsku[2], w latach 2011–2017 przewodniczący Rady Dzielnicy Siedlce w Gdańsku[3][4], w latach 2017–2021 dyrektor Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku[5][6], od 2021 prezes Instytutu Pamięci Narodowej[7].
Życiorys
Syn Ryszarda i Elżbiety. Do 1998 uczył się w Szkole Podstawowej nr 58 w Gdańsku, następnie rozpoczął naukę w IV Liceum Ogólnokształcącym w rodzinnym mieście, gdzie w 2002 zdał egzamin maturalny. W 2003 ukończył, z tytułem specjalisty ds. zarządzania personelem, Policealne Studium Biznesu i Administracji w Gdańsku[8]. W 2003 rozpoczął studia w Instytucie Historii Uniwersytetu Gdańskiego, gdzie w 2008 uzyskał tytuł magistra[9]. Na czwartym roku studiów pracował jako ochroniarz w Hotelu Grand w Sopocie[10]. W 2013 na Uniwersytecie Gdańskim na podstawie rozprawy pt. Opór społeczny wobec władzy komunistycznej w województwie elbląskim 1976–1989 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych. Jego promotorem był Grzegorz Berendt[11][12][13]. Na Politechnice Gdańskiej w 2023 ukończył studia podyplomowe International MBA in Strategy, Programme and Project Management[14].
Od stycznia 2009 do 2017 pracował w Instytucie Pamięci Narodowej[15]. W latach 2017–2021 był dyrektorem Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, powrócił do IPN w czerwcu 2021 na stanowisko wiceprezesa[16]. 27 kwietnia 2021 Kolegium IPN rekomendowało jego kandydaturę na stanowisko prezesa Instytutu Pamięci Narodowej[17].
28 maja 2021 Sejm, stosunkiem głosów 248 za, 198 przeciw i 4 wstrzymujących, wybrał go na prezesa IPN[18], zaś 23 lipca 2021 stosunkiem głosów 52 za, 47 przeciw i 1 wstrzymujący się, Senat zgodził się na ten wybór[19]. Tego samego dnia Karol Nawrocki złożył przed Sejmem ślubowanie, obejmując urząd prezesa IPN, jednocześnie przestał być dyrektorem Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku[7].
W lutym 2024 znalazł się na liście osób poszukiwanych przez Federację Rosyjską w związku z zarzutami karnymi postawionymi za działania związane z usuwaniem pomników upamiętniających obecność Armii Czerwonej na terenie Polski w latach 1944–1989[20].
24 listopada 2024 został ogłoszony i wybrany przez Prawo i Sprawiedliwość jako kandydat niezależny na urząd prezydenta RP[21].
Działalność naukowa i wystawiennicza
Pierwszy w Polsce historyk podejmujący badania nad przestępczością zorganizowaną w PRL w latach 80[22]. Przewodniczący Koalicji Pamięci Żołnierzy Niezłomnych w Gdańsku[23]. Członek Rady Dyplomacji Historycznej przy Ministrze Spraw Zagranicznych RP[24]. Alumn projektu Departamentu Stanu USA International Visitor Leadership Program (IVLP)[25]. 30 stycznia 2020 został powołany w skład Rady Muzeum Dom Rodziny Pileckich[26]. W listopadzie 2020, decyzją Radnych Miasta Sochaczew, został członkiem Rady Programowej Muzeum Ziemi Sochaczewskiej i Pola Bitwy nad Bzurą[27]. Od kwietnia 2021 zasiada w Radzie do Spraw Muzeów i Miejsc Pamięci Narodowej[28]. Od 14 maja 2021 jest członkiem Rady przy Muzeum Żołnierzy Wyklętych w Ostrołęce[29]. W lutym 2022 został powołany w skład Rady Programowej i Rady Biblioteki Narodowego Instytutu Kultury i Dziedzictwa Wsi[30]. W czerwcu 2022 został powołany na członka Rady Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku[31], w której zasiadał do lipca 2024[32]. W 2023 został członkiem Rady Biura „Niepodległa”[33].
Autor lub współautor kilku publikacji książkowych oraz kilkudziesięciu artykułów naukowych i popularnonaukowych[34] z zakresu historii opozycji antykomunistycznej, historii sportu oraz przestępczości zorganizowanej w PRL[34]; artykuły publicystyczne publikował m.in. w portalu histmag.org, „Magazynie Solidarność”, „Polityce” i „Do Rzeczy”. Ekspert programu historycznego TVP3 Gdańsk „W świetle prawdy”[35] oraz „Wojna i Pamięć"[36].
Zaangażowany w utrwalanie pamięci historycznej w przestrzeni publicznej Pomorza. W 2013 był, obok Stowarzyszenia kibiców Lechii Gdańsk i Okręgu Pomorskiego Światowego Związku Żołnierzy AK, jednym z głównych inicjatorów i współorganizatorów powstania w Gdańsku Alei imienia Żołnierzy Wyklętych. W 2015 doprowadził do nazwania jednej z głównych ulic terenów byłej Stoczni Gdańskiej imieniem bł. ks. Jerzego Popiełuszki i był członkiem Komitetu Budowy pomnika Danuty Siedzikówny „Inki”, który został odsłonięty w Gdańsku 30 sierpnia tegoż roku[37]. W 2016, jako pełnomocnik prezesa IPN, zajmował się organizacją pogrzebu Danuty Siedzikówny i Feliksa Selmanowicza[38]. W 2018 współprzewodniczył Komitetowi Społecznemu, który wzniósł w Gdańsku Pomnik Żołnierzy Wyklętych[39]. 4 sierpnia 2018, wraz z kombatantami, odsłonił ten pomnik[40][41]. W 2019 sprawował funkcję Pełnomocnika Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego ds. organizacji obchodów 80. rocznicy wybuchu II wojny światowej. W 2019 wspólnie z MSZ zainicjował oraz koordynował realizację międzynarodowego projektu wystawienniczego „Fighting and Suffering”, który w ponad 160 miejscach na całym świecie zaprezentował dzieje Polski i Polaków podczas II wojny światowej[42].
Działalność sportowa
W wieku młodzieżowym grał w barwach drużyn piłkarskich Ex Siedlce i KKS Gedania (1997–2000) oraz reprezentował bokserską drużynę RKS Stoczniowiec (2000–2004)[43]. W barwach RKS Stoczniowiec w 2004 wywalczył pierwsze miejsce w Strefowym Turnieju pięściarskim o Puchar Polski dla juniorów w wadze 91 kg[44]. Następnie zawodnik i kapitan drużyny piłkarskiej Ex Siedlce Gdańsk[45][46]. W 2010 założyciel sekcji sportów walk Ex Siedlce Gdańsk[47].
Życie prywatne
Jego żoną jest Marta Nawrocka, funkcjonariuszka Krajowej Administracji Skarbowej, mają troje dzieci: Daniela, Antoniego oraz Katarzynę.
Pełnione funkcje
Przewodniczący Rady Dzielnicy Siedlce w Gdańsku (2011–2017)[3][8][49]
Naczelnik Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej IPN w Gdańsku (2013–2017)[2]
Dyrektor Muzeum II Wojny Światowej (2017–2021)[6][50]
Zastępca prezesa Instytutu Pamięci Narodowej (2021)[51]
Prezes Instytutu Pamięci Narodowej (od 2021)[7]
Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia
Srebrny Krzyż Zasługi (2021), za zasługi w dokumentowaniu i upamiętnianiu prawdy o najnowszej historii Polski[52]
Brązowy Krzyż Zasługi (2016), za zasługi w dokumentowaniu i upamiętnianiu prawdy o najnowszej historii Polski[53]
Medal 100-lecia Odzyskania Niepodległości (2019)[54]
Medal „Pro Bono Poloniae” (2023)[55]
Medal „Pro Patria” „za szczególne zasługi w kultywowaniu pamięci o walce o niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej” (2018)[56]
Odznaka Honorowa „Bene Merito” (2020)[57]
Srebrna Odznaka „Za zasługi w pracy penitencjarnej” (2021)[58]
Medal Trzydziestolecia Powołania Straży Granicznej (2022)[59]
Złoty Medal „Zasłużony dla Nauki Polskiej Sapientia et Veritas” (2023)[60]
Odznaka Honorowa za Zasługi dla Polonii i Polaków za Granicą (2023)[61]
Medal „Zasłużony dla miasta Elbląga” (2015)[62]
Honorowa odznaka Federacji Młodzieży Walczącej (2015)[63]
Medal „Pamiętaj Polsko o Tych Synach Swoich” Stowarzyszenia Rodzina Katyńska (2016)[64]
Medal „Zło dobrem zwyciężaj” (2016)[65]
Osobowość roku 2016 na Pomorzu w kategorii działalność charytatywna i społeczna[66]
Osobowość roku 2017 w Gdańsku w kategorii kultura[67]
Medal „Za Zasługi dla Polaków w Kazachstanie” (2018), przyznanym przez Centrum Kultury Polskiej „Więź” w Ałmaty[68]
Pierścień „Inki” (odznaczony przez Arcybiskupa Metropolitę Gdańskiego Sławoja Leszka Głódzia), za postawę patriotyczną i krzewienie pamięci o „Żołnierzach Wyklętych” (2016)[69]
Odznaka Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej „Za zasługi dla Armii Krajowej” (2018)[40]
Srebrny BohaterON im. Powstańców Warszawskich, w kategorii osoba publiczna (2019)[70]
Odznaka Honorowa Krzyż Pamięci Szlaku Nadziei[71]
Srebrny Medal „Labor Omnia Vincit” Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego (2023)[14]
Odznaka Zasługi Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej Okręg Zamość[72]
Publikacje
W swoim dorobku posiada kilka publikacji książkowych oraz kilkadziesiąt artykułów naukowych i popularnonaukowych, w tym m.in.[73]:
Karol Nawrocki: Zarys historii NSZZ „Solidarność” regionu elbląskiego (1980–1989). Gdańsk: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2010, seria: Publikacje Gdańskiego Oddziału IPN. t. 7. ISBN 978-83-7629-139-0. OCLC 750631710.
Karol Nawrocki: Wokół elbląskiej „Solidarności”: dokumenty. Gdańsk: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2011, seria: Publikacje Gdańskiego Oddziału IPN. t. 15. ISBN 978-83-7629-297-7. OCLC 816303036.
Mariusz Kordek, Karol Nawrocki: Lechia – Juventus: więcej niż mecz. Pelplin: Wydawnictwo „Bernardinum”, 2014. ISBN 978-83-7823-475-3. OCLC 903349456.
Karol Nawrocki: Sprawa kwidzyńska 1982: internowanie, pobicie, proces. Gdańsk ; Kwidzyn: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2012. ISBN 978-83-62129-91-1. OCLC 812715506.
Karol Nawrocki: Studium przypadku: opór społeczny wobec władzy komunistycznej w województwie elbląskim (1976-1989). Gdańsk: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2014, seria: Publikacje Gdańskiego Oddziału IPN. t. 46. ISBN 978-83-7629-651-7. OCLC 899771018.
Piotr Chomicki, Karol Nawrocki, Wiesław Wika: Szkice z dziejów pomorskiej piłki nożnej (1903–2015). Gdańsk: Edgar Kreb Anna Manowska, 2015. ISBN 978-83-943615-0-1. OCLC 932241984.
Karol Nawrocki, Wąsowicz J. (red.), Wielka Lechia moich marzeń: pamięci Tadeusza Duffeka „Dufa” (1968–2005) w 10. rocznicę śmierci, Gdańsk: Zakład Poligraficzny Henryk Górowski, 2015, ISBN 978-83-942922-1-8, OCLC 932206662.
Karol Nawrocki (red.), Mapa terroru: śladami zbrodni komunistycznych w województwie gdańskim (1945–1956), Gdańsk: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2016 (Publikacje Gdańskiego Oddziału IPN), ISBN 978-83-8098-048-8, OCLC 995626034, t. 57.
Karol Nawrocki, Wicenty D. (red.), Brudne wspólnoty: przestępczość zorganizowana w PRL w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku, Gdańsk: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2018 (Publikacje Gdańskiego Oddziału IPN), ISBN 978-83-8098-353-3, OCLC 1078356346, t. 65.
Karol Nawrocki. Historia Kwidzyna (1975–1990). „Kwidzyn. Dzieje miasta”. T.2, 2013. Kwidzyn: Kwidzyńskie Centrum Kultury. OCLC 883517660.
Napisz komentarz
Komentarze