„Charlie bokserem” - pięć minut przed premierą. Inauguracja sezonu 2010/2011 Teatru Wybrzeże i otwarcie nowej Sceny Kameralnej w Sopocie

Scena Kameralna Teatru Wybrzeże działa od sześćdziesięciu lat. Do niedawna mieściła się obok nie istniejącego dziś kina „Polonia” przy ul. Monte Cassino w Sopocie.

Jedna z najnowocześniejszych scen w Polsce

Budowa trwała dziesięć miesięcy i kosztowała 8,5 mln. zł. Koszty pokrył Urząd Marszałkowski Województwa Pomorskiego i Miasto Sopot.
- Jest to jedna z najnowocześniejszych scen w Polsce – mówi Adam Orzechowski, dyrektor naczelny i artystyczny Teatru Wybrzeże. -  Widzowie mogą siedzieć z czterech stron, lub z jednej, przemieszczanie ruchomych siedzeń jest przewidziane, wszystko zależy od koncepcji reżysera.
Mieści się na widowni 185 osób. Możliwe jest granie przedstawień dla 250 osób. Łączna kubatura wynosi 1000 m. sześciennych. Sala teatralna liczy 250 m. kw. powierzchni. Obiekt jest klimatyzowany i przystosowany dla osób niepełnosprawnych. Wybudowano nowoczesne zaplecze – szatnie, bar, sanitariaty.
Tak więc po kilkuletniej przerwie sopocka Scena Kameralna Teatru Wybrzeże wznowiła działalność w nowym miejscu i nowym gmachu - na terenie byłego kina „Bałtyk” przy ul. Monte Cassino 30 w Sopocie. Jak pamiętamy – w czerwcu 2010 r. – dokonało się symboliczne „Wteatrowstąpienie” – symboliczne przeniesienie przez artystów ducha teatru ze starej siedziby do nowej. Od tego czasu przez całe minione lato grano tu przedstawienia przeniesione ze sceny „Malarnia” przy Targu Węglowym, dano spektakl gościnny podczas tegorocznego Festiwalu Wybrzeże Sztuki, odbywały się wydarzenia w ramach Gdańskiego Festiwalu Szekspirowskiego, zagościł w tym wnętrzu Sopot Film Festiwal.
- Widzimy duże zainteresowanie tym miejscem - powiedział Adam Orzechowski. – Do końca tego roku grane będą tutaj – mam nadzieję z powodzeniem – przedstawienia przeniesione ze sceny „Malarnia”.
Na początku 2011 roku na Scenie Kameralnej Teatru Wybrzeże w Sopocie pojawić się powinna kolejna premiera. Co do repertuaru na sopockiej scenie Adam Orzechowski przeciwny jest myśleniu, że powinny wystawiane być tutaj wyłącznie sztuki lekkie.
- Do teatru w Sopocie publiczność przychodzi na dobre przedstawienia – kontynuuje Adam Orzechowski. - Chodzi o to, żeby dostarczyć wartościowego materiału teatralnego. Widzimy, że mieszkańcy Sopotu nie zawsze mają ochotę przyjeżdżać do teatru na Targu Węglowym w Gdańsku. Będziemy repertuar budować tak, aby każdy mógł zobaczyć tu coś wartościowego i także miał się z czego pośmiać.

Gdzie ten Chaplin, co to nas obchodzi?

- Urządzamy – z przymrużeniem oka, ale jednak debatę teatralną - mówi Piotr Cieplak, reżyser. – O teatrze, ale - jeśli o nim mówimy poważnie - już w drugim zdaniu wyłaniają się pytania o życie. Zaczyna się spektakl od próby przeniesienia, odwzorowania tego, co możemy obejrzeć w jednej ze scen filmu” „Światła wielkiego miasta”. Wiem, że natychmiast po zejściu aktorów ze sceny zrodzą się pytania: „Ale co dalej? Gdzie my w tym wszystkim? Gdzie Chaplin u nas? Co nas jego heroiczno – bohaterska postawa i mądrość w głupocie obchodzi? Czy mamy taką linę, która posługuje się Chaplin?
Twórca przedstawienia spodziewa się wielu pytań, które będą zadawane wcale nie w żartobliwym tonie. Jak zapowiada buduje odsłony, które z różnych stron każą zadawać pytania. Ma nadzieję, że jak się pośmiejemy, przyjdzie nam na myśl, żeby może trochę popłakać.
- Czy uda się publiczności spojrzeć bardziej obiektywnie, zdystansować do własnego pępka i spojrzeć na ludzkość i świat bardziej obiektywnie? – zastanawia się Piotr Cieplak.
Na zwieszonych nad głowami widzów czterech ekranach reżyser zapowiada wyświetlanie około siedemdziesięciu obrazów – najważniejszych dzieł na przestrzeni historii sztuki. I zastrzega, że nie chciałby sprowokować widzów do sformułowania jednej odpowiedzi.
- Może być tak, ale może jeszcze i jeszcze inaczej – kontynuuje Cieplak. - Odpowiedzi jest nieskończenie wiele i ta otwartość z jednej strony  pewnie wzbudzi rozczarowanie, bo każdy wolałby mieć jedną odpowiedź. Ale – z drugiej strony otwartość – pozwala na wybór, własne decyzje, indywidualną obecność, wieczne poszukiwanie odpowiedzi. Mam nadzieję, że żartobliwy początek upoważni nas do tego, aby dalsza część wywodu była w trochę innej tonacji, nieco poważniejszej.

Stare zdjęcia, plakaty – ożyje klimat z tamtych lat

Z okazji premiery i oficjalnego otwarcia nowej sceny w foyer Sceny Kameralnej przy ulicy Bohaterów Monte Cassino 30 przygotowano okolicznościową wystawę. Zobaczymy:
zdjęcia, afisze, programy, plakaty dokumentujące ponad 60-letnią działalność tej sceny. Któż pamięta (patrz plakat spektaklu „Srebrna Szkatułka”), że ulica, na której stał i stoi teatr w pierwszych latach po wojnie nosiła imię marszałka Rokossowskiego? Będzie to wzruszająca podróż w czasie dla widów – zarówno tych, którzy bywali na przedstawieniach w przeszłości jak i młodych. Ożyje klimat dawnego sopockiego teatru. Przypomnimy sobie twarze aktorów – w większości, niestety, już nieżyjących.  
Ekspozycję oglądać można codziennie od 12.30 do 17.00, a z ważnymi biletami także przed spektaklem, we foyer nowej siedziby Sceny Kameralnej w Sopocie, przy ulicy Bohaterów Monte Cassino 30.

* * *

Piotr Cieplak
CHARLIE BOKSEREM
Scenografia: Andrzej Witkowski
Muzyka: Kormorany (Paweł Czepułkowski, Michał Litwiniec)
Ruch sceniczny: Leszek Bzdyl
Wideo: Joanna Michaelis

W spektaklu występują: Emilia Komarnicka, Małgorzata Oracza, Karolina Piechota, Piotr Chys, Piotr Łukawski, Marek Tynda oraz gościnnie Maciej Adamczyk i Leszek Bzdyl.

Premiera: 19 września, godzina 19.00, Scena Kameralna w Sopocie
Kolejne spektakle: 20, 29, 30 września oraz 1, 2, 3, 22, 23, 24 października

Piotr Cieplak (ur. 1960) - reżyser, absolwent Wydziału Wiedzy o Teatrze w PWST w Warszawie oraz wydziału reżyserii PWST w Krakowie. Wykładowca warszawskiej Akademii Teatralnej. Wyreżyserował m.in. HISTORYJĘ O CHWALEBNYM ZMARTWYCHWSTANIU PAŃSKIM Mikołaja z Wilkowiecka w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu (1993) i w Teatrze Dramatycznym w Warszawie (1994), WYPRAWY KRZYŻOWE Mirona Białoszewskiego w Teatrze Dramatycznym w Warszawie (1995), HISTORIĘ O MIŁOSIERNEJ, CZYLI TESTAMENT PSA Ariano Suasuny w Teatrze Rozmaitości (1997), KUBUSIA P. Alexandra Milne'a w warszawskim Teatrze Studio (2000), WESOŁE KUMOSZKI Z WINDSORU i KRÓLA LEARA Williama Shakespeare'a w Teatrze Powszechnym w Warszawie (2000, 2001), KSIĘGĘ HIOBA w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu (2004), SŁOMKOWY KAPELUSZ Eugene Labiche'a w Teatrze Powszechnym w Warszawie (2004), KRÓL UMIERA, CZYLI CEREMONIE Eugenea Ionesco w Starym Teatrze w Krakowie (2008), OPOWIADANIA DLA DZIECI wg Isaaca Singera w Teatrze Narodowym w Warszawie (2008), FANTAZEGO Juliusza Słowackiego w Teatrze Miejskim w Gdyni (2010). Zdobywca wielu nagród i wyróżnień, m.in. Paszportu Polityki (za 2001 rok) i nagrody im. Konrada Swinarskiego (2005).

Kormorany - tajemniczy zespół powstały w niewyjaśnionych okolicznościach pod koniec lat 80. we Wrocławiu. Związany ze sceną alternatywną, poruszający się na granicy muzyki i happeningu. Kormorany zasłynęły koncertami w dziwnych miejscach (m.in. jazz opatowiecki, wieże ciśnień), brały też czynny udział w akcjach Pomarańczowej Alternatywy. Od połowy lat 90. zespół współpracuje z różnymi teatrami w całej Polsce komponując muzykę teatralną w różnych składach. Wieloletnia współpraca z Piotrem Cieplakiem, a także z teatrem im. Haliny Modrzejewskiej w Legnicy sprawiła, że nieoficjalna dyskografia Kormoranów liczy dziś 37 albumów.

Leszek Bzdyl (ur. 1964) - tancerz, aktor, choreograf, reżyser, założyciel i lider Teatru Dada von Bzdülöw (1993). W końcu lat 80. związany był z Wrocławskim Teatrem Pantomimy Henryka Tomaszewskiego, od 1990 do 1992 r. - z zespołem Teatru Ekspresji Wojciecha Misiuro. Z Teatrem Dada von Bzdülöw wystąpił w 17 krajach Europy oraz w USA, Indiach i w Izraelu. Jako choreograf i twórca ruchu scenicznego współtworzył w teatrach dramatycznych w Polsce ponad 50 przedstawień. Od lat współpracuje z Teatrem Wybrzeże - opracowując ruch sceniczny do przygotowywanych tu premier, prezentując gościnnie przedstawienia teatru Dada, a także realizując w koprodukcji z Teatrem Wybrzeże autorskie spektakle swego teatru: BARRICADE OF LOVE, CZERWONA TRAWA.

Maciej Adamczyk (ur. 1972) - aktor, reżyser i dramaturg. Absolwent Wydziału Lalkarskiego PWST we Wrocławiu. Współtwórca Teatru Porywacze Ciał, jednej z najważniejszych niezależnych grup teatralnych w Polsce. Laureat wielu nagród aktorskich na festiwalach teatralnych.